Landenrapport Thailand 2017

Politieke situatie

Staatshoofd: Koning Vajiralongkorn (Rama X), (sinds december 2016)

Regeringsleider: Premier generaal Prayuth Chan-ocha (sinds augustus 2014)

Regeringsvorm: Constitutionele monarchie. Momenteel is een militaire interim-regering
aan de macht.

Bevolking: 67,3 miljoen

Stabiliteit voorlopig hersteld

De militaire junta, die het land sinds 2014 leidt, is vastberaden om voorlopig aan de macht te blijven. In augustus 2016 werd een referendum gehouden over een nieuwe grondwet, bedoeld om de macht van populistische politici te beteugelen en de sterke politieke invloed van het leger te bestendigen. Het referendum werd door 61% van de mensen goedgekeurd. Algemene verkiezingen worden eind 2017 of begin 2018 verwacht. Na de dood van koning Bhumibol nam zijn zoon Maha Vajiralongkorn de kroon in december 2016 over.

Economische situatie

Hogere groei verwacht in 2016 en 2017

Men verwacht dat de Thaise economie met zo‘n 3% zal groeien in 2016 en 2017, vooral door het groeiend aantal toeristen (toerisme is goed voor 45% van de diensten) en overheidsinvesteringen in infrastructuurverbeteringen, populistische maatregelen en langlopende subsidies. Verwacht wordt dat het uitgebreide fiscale populisme wordt aangehouden tot de volgende verkiezingen eind 2017.

Door de groeiende overheidsuitgaven en lagere belastinginkomsten stijgt zowel het begrotingstekort als de overheidsschuld. Dat gezegd zijnde blijven de overheidsfinanciën stabiel, doordat de overheidsschuld onder 60% van het bbp blijft. De samenstelling van de staatsschuld is relatief gunstig (slechts 6% in buitenlandse valuta) en de overheidsschuld aangehouden door niet-ingezeten bedraagt slechts 16%. Dit beschermt de regering tegen ongunstige invloeden van buitenaf. De gezonde solvabiliteit en liquiditeit van het land worden geschraagd door een gematigde buitenlandse schuld (in 2016: 34% van het bbp en 51% van de export). De deviezenreserves zullen naar verwachting ongeveer 10 maanden import dekken in 2016 en 2017.

De Thaise banksector is gezond, met goed gekapitaliseerde banken, hoewel de rentabiliteit afneemt. Terwijl leningen worden gedekt door deposito‘s, zijn de niet-rendabele leningen laag (2,4% in juni 2016) en vormen ze voorlopig geen reden tot bezorgdheid.

Meer bescheiden langetermijnvooruitzichten

Jaarlijkse groeipercentages van ongeveer 3% blijven onder het potentieel van de economie en zijn lager dan die van de meeste andere landen in Zuidoost-Azië. Hogere groei wordt geblokkeerd door een lagere vraag uit China en lage grondstofprijzen, die knagen aan de inkomsten van de landbouwsector.

Tegelijkertijd is de gezinsschuld gestegen tot meer dan 80% van het bbp in 2016. Dit, samen met ongelijkheid en lage inkomens, zal de komende jaren zorgen voor een neerwaartse druk op de groei in particuliere consumptie. Bovendien heeft Thailand te kampen met een ouder wordende bevolking, wat wellicht de bbp-groeipercentages zal aantasten.

Door zijn afhankelijkheid van toerisme is Thailand gevoelig voor economische crises in andere economieën (vooral China, waar een groot aandeel van de toeristen vandaag komen) en risico‘s van veiligheidsproblemen.

De Thaise baht is onderworpen aan een stelsel gebaseerd op een gecontroleerd zwevende wisselkoers, wat het risico op schommelingen beperkt. Maar de verwachte daling van het overschot op de lopende rekening (door minder export en hogere importkosten om middelen te voorzien voor infrastructuurprojecten en overheidsuitgaven) en een strakker monetair beleid in de VS zullen wellicht zorgen voor een neerwaartse druk op de baht in 2017.

Hoewel Thailands economische vooruitzichten op korte termijn positief zijn, zijn de langetermijnvooruitzichten dat niet, door een dalend internationaal  concurrentievermogen, hoge particuliere schulden en politieke instabiliteit op lange termijn. Hoewel de situatie in Thailand momenteel stabiel is, blijft de politieke toekomst onzeker. Het conflict veroorzaakt door de diepe politieke, sociale en economische kloof tussen de oude gevestigde orde (koninklijk hof, leger, de gerechtelijke en stedelijke hogere klasse) in het zuiden en de armen in het landelijke noorden, is nog niet opgelost en de kans is klein dat die kloof snel zal worden gedicht. Grote inkomensongelijkheid en armoede hebben de sociale instabiliteit vergroot, die samen met de huidige autocratische politieke trend de kans op nieuwe massale protesten vergroot - en de incentive voor de militaire regering om een duur populistisch transferbeleid in te voeren om de arme mensen op het platteland te sussen.