In 2017 zou de Italiaanse productie van chemicaliën met 1,2% moeten groeien. De groei van de binnenlandse vraag zou te vergelijken zijn met die voor 2016 (+1,3%).
- Concurrentie in segmenten met een lage toegevoegde waarde blijft groot
- Facturen worden na gemiddeld 60 dagen betaald
- Segment brandstoffengroothandel wordt door fiscale misdrijven geplaagd
In januari–oktober 2016 groeide de Italiaanse productie van chemicaliën met 1,2%, maar in het vierde kwartaal van 2016 vertraagde de groei door de beperkte grondstoffenvoorraden. Dit betekent dat de productie van chemicaliën in 2016 met slechts 0,9% steeg tot een bedrag van EUR 85 miljard – een aanhoudend herstel zonder versnelling. In 2016 groeide het volume van de chemicaliënexport met 2,1%, terwijl de exportwaarden hoog bleven, ondanks de dalende prijzen. Vooral speciale chemicaliën (verven, inkten en lijmen, detergenten en cosmetica) lieten een sterke groei van de exportwaarde zien (+5,2%).
De binnenlandse vraag bleef stijgen (+1,4% qua volume), maar trager dan in 2015 (+2,5%), dankzij de positieve prestaties van de autosector en zijn onderdelen en dankzij de groei van de segmenten farmaceutica en rubber/kunststoffen. Daarnaast herstelde de meubelsector zich, terwijl de negatieve trend afnam wat de vraag van de bouwsector naar chemicaliën betreft.
In 2017 zou de Italiaanse productie van chemicaliën met 1,2% moeten groeien. De groei van de binnenlandse vraag zou te vergelijken zijn met die voor 2016 (+1,3%), terwijl de export iets sneller zal toenemen (+2,5%). Verwachte verbeteringen voor de binnenlandse vraag zullen geleidelijk aan het verschil verkleinen tussen sterk exportgerichte chemiebedrijven en de (tot dusver kwetsbaardere) bedrijven die sterk afhankelijk zijn van de binnenlandse markt. Dat gezegd zijnde blijft de concurrentie in het segment van de chemicaliën met een lage toegevoegde waarde groot, aangezien de binnenlandse vraag nog altijd onder het niveau van voor de crisis ligt en er nog steeds overcapaciteit is; in het segment van de chemicaliën met een hoge toegevoegde waarde is die dan weer lager als gevolg van de hoge toetredingsdrempels. In dit segment haalden chemiebedrijven bijna het niveau van voor de crisis; tussen 2007 en 2016 groeide de toegevoegde waarde met 4,7% en sinds 2012 zelfs met 16%, vooral dankzij solide prestaties op overzeese markten.
Facturen in de Italiaanse chemiesector worden gemiddeld na ongeveer 60 dagen voldaan. Het betalingsgedrag is goed en het aantal betalingsachterstanden was laag de voorbije jaren. Betalingen vinden doorgaans op tijd plaats. Het aantal betalingsachterstanden en faillissementen is laag in de Italiaanse chemie-/farmaceuticasector, men verwacht dat dit over het algemeen zo zal blijven in de tweede helft van 2017.
We verwachten echter wel een stijgend aantal wanbetalingen in het segment olie-/brandstoffengroothandel, dat met een lage winstgevendheid kampt als gevolg van de hoge belastingen (de btw bedraagt 21%-22% en andere accijnzen op brandstoffen bedragen 68% van de uiteindelijke verkoopprijs van brandstoffen) en internationale concurrentie. Het aantal fiscale misdrijven (dat wil zeggen de import van brandstoffen uit illegale markten om de btw te ontlopen) is gestegen, terwijl overheidsinstanties een onderzoek gestart zijn. Het gevolg is dat de bankrekeningen van veel groothandelaren in brandstoffen geblokkeerd werden.
Gezien de over het algemeen positieve vooruitzichten voor de sector, het lage aantal dubieuze vorderingen van banken en de meer dan gemiddelde solvabiliteit van veel bedrijven blijft ons acceptatiebeleid voor de Italiaanse chemiesector soepel. Deelsectoren en bedrijven die afhankelijk zijn van de bouwsector, bouwmaterialen en duurzame consumptiegoederen vragen echter nog steeds om bijzondere aandacht. In vergelijking met fabrikanten hebben groothandelaren in chemicaliën doorgaans een lagere solvabiliteit en hogere hefboomwerking om hun werkkapitaal te kunnen financieren. Omwille van de bovenvermelde problemen hanteren we een voorzichtiger acceptatiebeleid voor groothandelaren in brandstoffen. We kijken ook goed naar groot- en kleinhandelaren in farmaceutica, die afhankelijk zijn van overheidsuitgaven in de gezondheidszorg en die lijden onder de lange betalingstermijnen van overheidsinstanties en kleinere marges.
