Volgens het Joint Plant Committeedaalde de Indiase staalproductie met 1,9%op jaarbasis in boekjaar 2015-2016, tot 90 miljoen ton.
- Solide groei drijft binnenlandse staalconsumptie
- Overheidsmaatregelen om de staalimport te beperken
- Betalingen gebeuren na gemiddeld 60 à 90 dagen
Volgens het Joint Plant Committee (opgericht door het Indiase Ministerie van Staal) daalde de Indiase staalproductie met 1,9% op jaarbasis in boekjaar 2015-2016 (het boekjaar in India loopt van 1 april tot 31 maart), tot 90 miljoen ton. Dat gezegd zijnde steeg de staalconsumptie met 4,5% tot 80 miljoen ton, door de vraag vanuit de auto- en (wegen)bouwsector, naast de toename van de uitgaven in de overheidssector. De staalimport steeg met 25,7%, terwijl de export met 27,1% daalde. De totale invoer van afgewerkte staalproducten was goed voor 15% van de binnenlandse staalconsumptie, tegenover gemiddeld 10% de vorige vijf jaar. Net als in 2014 was India een netto-invoerder van afgewerkt staal.
Om de toenemende import een halt toe te roepen en binnenlandse staalproducenten te beschermen trof de Indiase overheid enkele maatregelen in 2015 en begin 2016, waaronder een verhoging van de invoerrechten op staal van 5% naar 12,5%, een Minimum Import Price (MIP) voor staal van USD 341 tot USD 752 per ton vanaf februari 2016, en de verplichte certificering van geïmporteerd staal door het Bureau of Indian Standards (BIS). Als gevolg hiervan daalde de staalimport met 29% op jaarbasis in april-mei 2016.
De maatregelen om de invoer van goedkoop staal te beperken werden positief onthaald door de Indiase staalsector, die de voorbije twee jaar zijn netto-omzet zag dalen, zijn winst zag zakken en, in sommige gevallen, zijn nettoverlies zag stijgen en bovendien zijn nettowaarde zag afkalven. Dankzij de dalende invoer en herstellende verkoopprijzen zouden de binnenlandse staalproducenten hun verkoopvolumes opnieuw moeten zien groeien.
De binnenlandse vraag naar staal zal naar verwachting met 6,3%-6,5% groeien in boekjaar 2016-2017, door de consumptiestijging bij belangrijke eindgebruikerssectoren zoals de bouw, kapitaalgoederen en duurzame consumptiegoederen. De nadruk van de overheid op de groei van de infrastructuur door middel van initiatieven zoals Housing for All, de ontwikkeling van 100 slimme steden en de lancering van een National Infrastructure Investment Fund, zou de vraag in de bouwsector moeten stimuleren. Een positief inflatoir klimaat, samen met lagere rentevoeten, zou de vraag naar kapitaalgoederen en duurzame consumptiegoederen moeten ondersteunen.
De sector blijft wel met enkele problemen kampen; zo verwacht men dat de voordelen die de groei van de binnenlandse vraag met zich mee zal brengen, teniet gedaan zullen worden door beperkingen om de verkoopprijzen te verhogen wegens de internationale overcapaciteit op het vlak van staal en goedkope import. Sinds juni 2015 is het percentage stilgevallen projecten gestaag toegenomen, tot meer dan 12% einde maart 2016. Dit was vooral te wijten aan de privésector waar meer dan 20% van de investeringen stagneerden. Als gevolg hiervan namen de openstaande leningen van de staalsector bij verschillende banken toe, zodat de sector een van de grootste bijdragers tot de non-performing assets (NPA) in India was. Wegens het hoge NPA-cijfer blijven banken weigerachtig staan tegenover leningen aan de sector. Externe financiering tegen competitieve voorwaarden blijft een uitdaging voor veel staalbedrijven.
De betalingstermijnen in de Indiase staal-/metaalsector bleven doorgaans ongewijzigd sinds vorig jaar; betalingen gebeuren na gemiddeld 60 à 90 dagen. We hebben echter ook gevallen gezien waarbij betalingstermijnen werden opgerekt tot 180 dagen. De voorbije drie jaar ontvingen we slechts een paar kredietverzekeringsclaims en, op basis van onze ervaring tot dusver, zijn we niet onmiddellijk van plan om ons acceptatiebeleid aan te passen. We verwachten immers geen grote toename van de betalingsachterstanden of insolventies. Toch blijven we voorzichtig ten overstaan van deze sector.
We hanteren vooral een voorzichtige aanpak voor staalhandelaren en -groothandelaren. Om aanvragen voor kredietlimieten correct te kunnen beoordelen, vragen we altijd naar up-to-date financiële informatie en, nog belangrijker, naar up-to-date informatie over handelservaringen met kopers, om de huidige vereisten te kunnen inschatten en eventuele veranderingen in het betalingsgedrag te kunnen opvolgen. We gaan ook na hoe sterk de relatie tussen de klant en de koper is.
Aangezien zekerheden (in de vorm van waarborgen aan leveranciers) vrij ongebruikelijk zijn in India, streven we eerder naar partiële beslissingen dan zekerheden te vragen, die moeilijk of zelfs onmogelijk te verkrijgen zijn voor de klant. Wanneer we een restrictieve beslissing nemen, leggen we altijd uit welke elementen ons zorgen baren en welke informatie we nodig hebben voor een nieuwe evaluatie. Doorgaans moedigen we klanten niet aan om hun normale betalingstermijn te verlengen.
