Market Monitor - Chemie - Italië 2016

• Binnenlandse vraag is eindelijk aangetrokken
• Betalingen gebeuren na gemiddeld 60 dagen
• Bedrijven afhankelijk van de bouwsector kampen nog altijd met grotere risico’s

 

 

 

In 2015 steeg de Italiaanse productie van chemicaliën/farmaceutica met 1,3% tot EUR 82 miljard. De export steeg met 4,2% qua volume en met 3,9% in waarde, gedreven door de toegenomen vraag vanuit de VS (stijging van 15%), China (stijging van 13%) en India (stijging van 20%), terwijl de export naar Rusland en Turkije daalde. In Europa daalde de export naar Duitsland en Spanje met 2%, terwijl leveringen aan het Verenigd Koninkrijk (stijging van 6%) en Nederland (stijging van 20%) toenamen.

Tot slot leverde de binnenlandse vraag een positieve bijdrage in 2015 (een volumestijging van 2,5 %). De vraag uit Italiaanse kopers blijft echter ongelijk: terwijl de vraag uit de automotive en de sector van de consumptiegoederen toenam, is de vraag van de textiel- en bouwsector nog altijd laag.

 

 

 

Wat de deelsectoren betreft, steken vooral de fijne en gespecialiseerde chemicaliën (verven, inkten en lijmen, detergenten en cosmetica) er bovenuit dankzij hun grote exportaandeel, lagere impact van de grondstoffenprijzen en energiekosten, vergeleken met het segment basischemicaliën, en hun goede marges.

Dat gezegd zijnde kampte het raffinagesegment de voorbije jaren met overcapaciteit: in 2014 werd 68% van de capaciteit van fabrieken gebruikt, als gevolg van de sluiting en conversie van 5 fabrieken. De dalende olieprijzen sinds de tweede helft van 2014 hielpen de vraag opdrijven en het raffinagesegment profiteerde van het toegenomen gebruik van de fabrieken. Toch bleven de marges in dit segment onder druk staan in 2016.

Vergeleken met fabrikanten hebben groot- en detailhandelaren in chemicaliën doorgaans een lagere solventie en hogere hefboomwerking om hun werkkapitaal te financieren.

Voor 2016 verwacht men dat de productie van chemicaliën met 1,4% zal groeien. De export zal verder groeien, dankzij de lagere wisselkoers van de euro, maar trager dan in 2015 (stijging van 3%). Dat zal gepaard gaan met een verdere toename van de binnenlandse vraag (stijging van 1,5%). Verwachte verbeteringen van de binnenlandse vraag zullen geleidelijk aan het verschil doen verdwijnen tussen sterk op de export gerichte bedrijven en bedrijven die afhankelijk zijn van de binnenlandse markt. Toch blijft de heropleving van de binnenlandse vraag naar verwachting traag verlopen, doordat het koopgedrag van klanten voorzichtig blijft, wegens liquiditeitsbeperkingen, het deflatoire klimaat en de onzekerheid over de olieprijzen.

De marges van veel chemische/farmaceutische bedrijven lijden nog altijd onder de hoge energie- en loonkosten, ondanks de lagere olieprijzen. Italiaanse producenten van gespecialiseerde chemicaliën profiteerden niet van de sterke daling van de goederenprijzen.

 

 

De concurrentie in het segment van de chemicaliën met een lage toegevoegde waarde is groot wegens de overcapaciteit en bescheiden binnenlandse vraag, die nog altijd onder het niveau van voor de crisis ligt. In het segment van de chemicaliën met een hoge toegevoegde waarde is er minder concurrentie door de hoge instapdrempel. De hefboomwerking van bedrijven uit deze sector is vrij laag, aangezien ze doorgaans een meer dan gemiddelde solventie en goede marges hebben, die doorgaans hoger dan het gemiddelde voor Italiaanse fabrikanten liggen; daardoor kunnen ze hun schulden normaal aflossen.

Betalingen in de Italiaanse chemische sector gebeuren na gemiddeld 60 dagen. Het betalingsgedrag is goed en het aantal late betalingen was klein de voorbije jaren. Betalingen gebeuren doorgaans op tijd. Er zijn weinig wanbetalingen en dat aantal daalde zelfs nog verder de afgelopen zes maanden. In de tweede helft van 2016 zou het aantal wanbetalingen laag moeten blijven. Het aantal insolventies van chemische/farmaceutische bedrijven is laag, dat blijft naar verwachting zo in de tweede helft van 2016, dankzij de verdere groei van de Italiaanse economie.

Gezien de positieve vooruitzichten voor deze sector, het lage aantal dubieuze vorderingen bij banken en de beter dan gemiddelde solventie blijft ons acceptatiebeleid voor de Italiaanse chemische sector soepel. Er moet echter nog altijd bijzondere aandacht worden besteed aan deelsectoren en bedrijven die afhankelijk zijn van de bouw, bouwmaterialen, duurzame consumptiegoederen en meubels, omdat de verwachte heropleving van de Italiaanse economie bescheiden blijft. Een voorzichtigere aanpak geldt ook voor het raffinagesegment, waar de prestaties sterk gekoppeld zijn aan de prijsdynamiek, en de marges van bedrijven onlangs gekrompen zijn.